روستای میمند
روستای میمند در شهر بابک استان کرمان و در ارتفاع ۲۲۴۰ متری از سطح دریا قرار دارد. این روستا با شهر بابک حدود ۳۸ کیلومتر فاصله دارد. میمند به شهربابک، انار، رفسنجان و سیرجان نزدیک است و بیشتر مسافرانی که به آن سفر می‌کنند در یکی از شهرهای بزرگ اطراف اقامت کرده‌اند. وسعت روستا چیزی حدود ۴۲۰ کیلومتر می‌باشد. این روستا به دلیل وجود صخره‌های زیاد در کوه‌هایش که به دست انسان‌ها کنده شده‌اند، به روستای دستکند میمند نیز شهرت دارد.
معنی میمند
میمند از دو لغت می (شراب) و مند (مست) تشکیل شده است. اهالی روستا داستان‌های متفاوتی را برای این نام‌گذاری روایت می‌کنند. بر اساس داستان‌هایی که سینه به سینه نقل شده است، مردم این روستا پس از نوشیدن می و مست شدن، شروع به کندن حفره‌ها در دل صخره می‌کردند. اما عده‌ای معتقدند میمند یعنی میمنت. در این میان نیز برخی می‌گویند: مردم میمند فارس در گذشته به این مکان نقل مکان کرده‌اند و به همین دلیل نام این‌جا را میمند گذاشته‌اند. البته فرضیه سوم به دلیل تاریخچه و قدمت روستای میمند و با توجه به کوچ‌نشینی ساکنان نخست روستا فرضیه‌ای سوخته می‌باشد.
تاریخچه میمند
بر اساس آن‌چه معاونت پژوهشی میراث فرهنگی اعلام کرده است عمر این روستا چیزی حدود ۲ تا ۳ هزار سال است. البته این قدمت با بررسی سفال‌هایی که در دژ میمند پیدا شده، تخمین زده شده است. با توجه به این نکته که حدود بیست سال پیش یک باستان‌شناس عمر این روستا را ۱۲ هزار سال تخمین زده، پژوهشگران همچنان در حال بررسی آثار به جای مانده در این روستا هستند تا تاریخ دقیق‌تری برای قدمت روستای میمند مشخص نمایند.
باستان‌شناسانی که ۲۰ سال قبل میمند را بررسی کرده‌اند، برخی نقوش و سفال‌ها را مربوط به شش تا ده هزار سال قبل دانسته‌اند. چیزی که در این روستا بسیار جالب توجه است استحکامات دفاعی این منطقه می‌باشد. همین توانمندی دفاعی بر اساس سبک ساخت روستا سبب شده تا میمند در طول تاریخ از حملات جدی دشمنان در امان بماند و به دنبال آن تحولات اجتماعی و فرهنگی نیز در آن کمتر رخ دهد.
روستای میمند در واقع منطقه‌ای باستانی محسوب می‌شود که آثار تاریخی‌ای چون: معبد، خانه‌های صخره‌ای پراکنده، برج و قلعه را در دل خود جای داده است.
این‌که روستای میمند به دست کدام مردم و از چه قومی کنده شده است را هنوز هیچ‌کس نمی‌داند. حتی مشخص نیست که علت این نوع خانه‌سازی در دل صخره‌ها چه بوده است. با این وجود گمانه‌زنی‌هایی درباره میمند وجود دارد که دانستن هر کدام از آن‌ها خالی از لطف نیست.
فرضیه اول
روستای میمند مربوط به قرن ۷ یا ۸ قبل از میلاد است. این دوره هم‌زمان با دوره زندگی اقوام ماد می‌باشد. مادها نیز در بخش غربی ایران از معماری صخره‌ای برای بناهای خود استفاده کرده‌اند. پس می‌توان گفت که اهالی میمند گروهی از اقوام آریایی بوده‌اند. البته با در نظر گرفتن گسترش آیین مهرپرستی در ایران و در این قرون، امکان این‌که این مردم آریایی نبوده اما مانند آریایی‌ها پیرو آیین مهرپرستی بوده باشند نیز زیاد است. در این آیین جاودانگی و غیر قابل شکست بودن، یک رکن بسیار مهم محسوب می‌شده که موجب قداست بالای کوه‌ها به دلیل استحکام و استواری‌شان در مهرپرستی شده است. معماری‌های صخره‌ای نیز تبلور بخشی از آیین مهرپرستی بوده‌اند.
فرضیه دوم
منطقه میمند مربوط به قرون ۲ و ۳ پس از میلاد است. این دوره هم‌زمان با حضور سلسله اشکانیان در ایران می‌باشد. در این دوران قبایل کوچ‌نشین کرمان که از زمان سلسله اشکانی به نقاط مختلف کوچ می‌کردند، با انتخاب مناطق خوش آب و هوا به یکجانشینی روی آوردند. با توجه به آثار باقی‌مانده‌ای که نشان‌گر وجود دژ در میمند است و دخمه‌هایی که برای تدفین مرده‌ها ساخته شده بودند، به نظر می‌رسد که این نظریه به واقعیت نزدیک‌تر باشد. شباهت نوع دفن اموات و گورستان‌ها به زمان ساسانیان نیز فرضیه دوم را موثق‌تر می‌کند.
| نام | روستای دستکند میمند |
| محل قرارگیری | استان قزوین، محدوده الموت |
| نوع جاذبه | فرهنگی- روستای تاریخی |
| دیرینگی | قرن 7-8 قبل از میلاد مسیح یا قرن دوم بعد از میلاد مسیح (سلسله اشکانیان) |
| جانوران | کل و بز کوهی، پلنگ، خرس قهوه‌ای، روباه، شغال، گرگ، گراز، شنگ (جانور سیاه گوش) گربه ی وحشی، انواع عقاب ها، دال، دلیجه، جغد، شاهین، کبک، دارکوب، سبز قبا، زاغ و … |
| ویژگی منحصربه قرد | وجود صخره های دست کند که همچنان به عنوان خانه استفاده می شود. |
| سوغاتی ها | گردو، پسته و بادام، آرد سنجد، قالی، گیاهان دارویی |
